Corcovado

We staan op tijd op en ontbijten oom half zeven. Cees heeft een prima ontbijt met o.a. Hollandse pannenkoekjes. We rijden in drie kwartier naar Sierpe, waar we met een ander gezin uit Nederland in een bootje stappen met gids David en de kapitein en zijn maat. Tussen de mangrovebossen varen we de rivier af en zien onderweg nog een krokodil op de kant liggen. Het is en, dus de wortels van de mangrovebossen zijn goed te zien. Eb en vloed schelen bijna 2 meter. Als we de riviermonding uitkomen moeten we door de branding varen. De kapitein zigzagt behendig tussen de golven door en zo komen we op volle zee.
Het is ruim 2 uur varen naar La Sirena dat midden in het park ligt. Twee van onze medepassagiers worden zeeziek. Wij hébben gelukkig geen last van het gestamp op de golven.
Bij La Sirena moeten de schoenen uit. We stappen van de boot af het water in en waden naar het strand. Daar begint onze eerste trail. We zien onderweg brulapen slingerapen, vogels en bijzondere paddestoelen en op het strand ook een tapir, althans zíjn achterste…
De lunch is in een behoorlijk nieuw gebouw waar ook maximaal 30 mensen kunnen blijven slapen. Het is een prima lunch en ook vegetarische en glutenvrij wensen worden bediend.
Ná de lunch beginnen we aan de tweede trail. Al snel begint het te regenen en dat wordt steeds sterker. De regencapes gaan aan, maar de dieren laten zich zo slecht zien. We besluiten langs het strand terug te lopen naar de boot. Dat blijkt minder makkelijk gezegd dan gedaan. Het strand ligt vol met aangespoelde bomen en taken en het opkomende water maakt dat we het niet droog houden aan onze voeten.
Omdat de wind en golfslag een stuk steviger zijn geworden is instappen lastiger. Met de telefoons en camera goed ingepakt lukt het om aan boord te kimmen. De kapitein en zijn maat zijn erg hulpvaardig.
Dan volgt de lange natte tocht naar Sierpe, met weer twee zeezieken en in de verte springende dolfijnen.
In dé riviermonding zien we toch nog capucijnapen en ook de zeldzamere eekhoornapen. Nu hebben we alle 4 soorten gezien.
Drijfnat komen we in de haven aan. Het advies om droge kleren mee te brengen hadden we niet moeten negeren. We slaan het aanbod om koffie te drinken af en rijden naar de lodge om onder de douche op te warmen.

Liesbeth en Joline hebben geen trek meer, Eduard en Geeske rijden nog een keer naar de Italiaan. De oven staat niet aan, dus geen pizza op zondag, maar de huisgemaakte pasta is heerlijk.
Moe maar voldaan komt er een einde aan de dag.

De foto's staan hier
https://photos.app.goo.gl/i8LxQXPAwI2sOVSP2