Caño Negro

Het regent een groot deel van de nacht, maar als we om 6.45 uur gaan ontbijten is het vrijwel droog. Het buffet is uitgebreid en we leggen een basis voor onze dagtocht naar het nationaal park Caño Negro. Om half acht rijdt het busje voor en vertrekken we met 12 mensen. Onderweg stoppen we even bij een restaurant voor een sanitaire stop en om de leguanen die daar zijn te bekijken. Sommige zijn enorm. Onze vrouwelijke gids spreekt vloeiend Spanglish en vertelt nog veel over de achtergronden van Costa Rica. De rit duurt bijna 2 uur waarvan een klein deel over halfverharde wegen. We krijgen een bescheiden second breakfast en stappen in de boot op de Rio Frio. Eerst varen we stroomopwaarts en zien diverse vogels en leguanen. Maar het meest bijzondere is een oranje brulaap. Die zijn normaal zwart maar deze is het gevolg van inteelt. Die inteelt is weer het gevolg van het afnemen van het leefgebied voor deze apen. Dat kunnen we de mens dus aanrekenen.
Stroomafwaarts zien we vooral apen; brulapen, slingerapen en kapucijnapen (bekend van Pippi Langkous). Aan het einde zien we nog een luiaard, of althans een bol haren in een boom.
Kaaimannen hebben we niet gezien, daarvoor stond het water te hoog.
We keren terug bij het startpunt en krijgen een traditionele Costa Ricaanse lunch. Joline krijgt opnieuw apart glutenvrije kip. Dat gaat allemaal erg gemakkelijk hier.
Na de lunch opnieuw bijna 2 uur rijden naast het hotel. We kletsen wat met een Australisch stel dat sinds hun pensionering al ruim 2 maanden op pad is.
We besluiten het diner te skippen en wat brood te eten. Eduard en Geeske bezoeken de plaatselijke creperie om ook het chocoladepeil aan te vullen.

Foto's staan op

https://photos.app.goo.gl/ISgyBl5paF9QHpUn1